دست نوشته های من

Iran celebrated Intl. Drama Therapy WeekIran Theater- The closing ceremony of the Int. Drama Therapy Week was held with the presence of artists and Ghotbedin Sadeghi was awarded the Ibn Sina Medal.The closing ceremony of the World Drama Therapy Week was held on Thursday, October 26, 2023, in the Hall of Ostad Shahnaz, Iranian artists Forum.Officials and artists were present in this ceremony: Esrafil Farajollahi( CEO of Iran Dramatic Arts Association),Qotbedin Sadeghi, Shahram Karmi, Majid Amraei , Vahid Agha, Shahram Gilabadi, Hossein Sazmand, Mohsen Hosseini, Vahid Lak and Ehsan Hajipour (artistic director of World Drama Therapy Week).Ehsan Hajipour said: “DTCI in Iran started its work since 2002 as an official organization and in 2017 it became a member of World Alliance ofDramatherapy and expanded its global activities.This artistic activist added: At the same time in Iran, 108 other countries are holding Inteational drama therapy week, and it is an honor that the drama therapy association has reached a good position in Iran.Then the global message of drama therapy was read in Iran at the same time as in different countries.Ghotbedin Sadeghi was awarded the Ibn Sina medal by Iranian Drama Therapy Association. After receiving this medal, this veteran theater artist and lecturer thanked and said: In a mode society, there are organizations and institutions that can handle the affairs of the city, and the more the society has these organizations, the more civil this soc دست نوشته های من...ادامه مطلب

یادداشت مهمان؛عضو مؤسس اتحادیه جهانی دراماتراپی و عضو رسمی انیستیتو هنر درمانی پاریس همزمان با روز روانشناس طی یادداشتی به تشریح و بررسی گروه درمانی نمایشی و جایگاه آن پرداخت.به گزارش خبرنگار مهر، مجید امرایی دراماتراپیست و عضو رسمی انتستیتو هنر درمانی پاریس و همچنین عضو مؤسس اتحادیه جهانی دراماتراپی همزمان با ۹ اردیبهشت به عنوان روز روانشناس طی یادداشتی که در اختیار گروه هنر خبرگزاری مهر قرار داد به تشریح و بررسی دراماتراپی یا «روان درمانی نمایشی» پرداخت.در این یادداشت چنین آمده است:«در طول یک صحنه دراماتراپی یا «روان درمانی نمایشی» شرکت‌کنندگان احساسات، عملکردها، تصمیمات و … خود را در واکنش به دیگرانی که یا اعضای گروه درمانجویان هستند و یا گروه فراگیران و درمانگران به شمار می‌آیند به اشتراک می‌گذارند تا در ادامه این فرایند دوسویه به نتیجه رضایت‌بخش تخلیه روانی دست یابند.در این زمینه ۲ تئوری «تاثیر متقابل» و «نقش گزاری روانی» پیشانیگاه فرایند اجرایی دراماتراپی محسوب می‌شود. مورنو یکی از پیشگامان این عرصه در دیدگاه خود بر «خودانگیختگی» و «بازخورد» در یک صحنه روان‌درمانی نمایشی تأکید دارد. همچنین نیکلای اورینوف روسی دیگر نظریه‌پرداز حوزه روان نمایشگری در تئوری خود جای ویژه‌ای به استفاده از «ماسک» به عنوان یک روش نمادین در تخلیه روانی و توجه به «رفتار خودانگیخته» می‌دهد، عناصری که بعدها در دراماتراپی مدرن جایگاه خاصی به خود اختصاص دادند. از نگاه اورینوف «صحنه از زندگی وام می‌گیرد و زندگی از صحنه درس می‌آموزد»؛ جمله‌ای که فرایند دراماتراپی را در خود تفسیر و تاویل کرده است.مورنو در کتاب خاطراتش می‌گوید، مواجهه من با زیگموند فروید در جایی به پایان رسید که درمان روانکاوانه او را بی دست نوشته های من...ادامه مطلب

مجید امراییمجید امرایی*: دراماتراپی تئاتر نیست؛ تئاتر یک هنر مستقل است که با بازیگر و تماشاگر معنا پیدا می‌کند درحالی‌که دراماتراپی تماشاگر‌محور نیست و بازیگری و کارگردانی به مفهوم تئاتری در آن معنا ندارد.در دراماتراپی وقتی واژه درمان و تراپی به کار می‌رود یعنی ابتدا باید «تشخیصی» در کار باشد و در ادامه پروتکل یا روش درمانی و در انتها هم مراقبت و نگهداری؛ بر این اساس به نظر می‌رسد هر چه خارج از این قاعده باشد درمان نخواهد بود.دراماتراپی در مواردی یک درمان مکمل است که در کنار دیگر درمان‌ها قرار بگیرد. دراماتراپی در «پیشگیری»، «درمان» و «مراقبت» دارای مراتبی است که باید به‌درستی درک، آموخته و شناخته شوند. با این تعریف به نظر می‌رسد هیچ تئاتری، «درمانی» نیست مگر ناظر بر یک پروتکل فرایندمحور و مبتنی بر سلسله‌مراتبی از تشخیص تا درمان و مراقبت باشد.دراماتراپی پیش از تئاتر اتفاق می‌افتد و این زمانی است که مسائل فرد حل شود؛ پس تلاش هر گروهی را که با تعدادی از افراد دچار معلولیت جسمی یا روانی کوشش می‌کند نمایشی را اجرا کند، نمی‌توان دراماتراپی دانست.دراماتراپی در اجرا دو روش کلی دارد؛ «روش فردمحور» که ما اصطلاحاً به آن «سایکو دراما» می‌گوییم و «روش گروه‌محور» که «سوسیو دراما» خوانده می‌شود.در سایکو دراما مسائل فردی مُراجع مورد کاوش و هدایت و ترمیم قرار می‌گیرد؛ اما در سوسیو دراما تمرکز بر حل‌وفصل مسائل جمعی و گروهی مشارکت‌جویان قرار دارد.تنها عنصر مشترک «تئاتر رسمی» و دراماتراپی «بازی» است و در این رویکرد مشترک، بازی به معنای خروج از حالت سکون و ایستایی است. به دیگر تعبیر، «دراما» هم یعنی عمل برای خروج از حالت سکون و «تراپی» یعنی ناظر بر یک روش و رویه درمانی بودن. نکته مهم در این میا دست نوشته های من...ادامه مطلب

عضو اتحادیه جهانی دراماتراپی معتقد است بوعلی سینا حکیم نامدار ایرانی از روش دراماتراپی برای درمان بهره می‌برد.به گزارش خبرنگار مهر، مجید امرایی دراماتراپیست و عضو رسمی انستیتو هنردرمانی پاریس طی یادداشتی با عنوان «دراماتراپی و روان درمانی سینای با نگاهی به شیوه درمان شاهزاده مالیخولیایی ری» به استفاده بوعلی سینا حکیم و فیلسوف نامدار ایرانی از روش درماتراپی به عنوان یکی از شیوه‌های درمانی پرداخته است.در این یادداشت چنین آمده است:«شاید بتوان ابن سینا (زادهٔ ۳۵۹ ه‌.ش – درگذشتهٔ ۲ تیر ۴۱۶) را ایرانی‌ترین دانشمند جهان دانست که به جهت جامع الاطراف بودن حوزه فعالیت علمی و فرهنگی‌اش با کمی تامل در آثار مکتوب و نقلی او در حوزه فلسفه، ادبیات، طبابت و هنر او از ویژگی‌های بارزی برخوردار است، هر چند بی‌گمان شخصیت‌های جهانی از این دست گوهری عالم‌گیر و خورشیدی عالم تاب محسوب می‌شوند و نباید تلاش کرد آنها را در جغرافیایی محدود محصور نمود، اما ریشه‌های فرهنگ معنوی و جغرافیای زیستی آن‌ها را هم نمی‌توان کتمان کرد؛ ریشه‌هایی که بوعلی سینا را ایرانی‌ترین دانشمند همه اعصار معرفی می‌کند.به باور نگارنده افرادی چون سقراط، ارسطو، افلاطون، لامبلیکوس، سوفوکل، حافظ، سعدی، خیام، مولانا، فردوسی، بوعلی، ابوریحان، رازی، شکسپیر، مولیر، دانته، سارتر، مونتزارت، بتهوون، دورنمات، دوماً، هوگو، کورساکف، گاندی، نهرو و … ده‌ها شخصیت جهانی دیگر را نمی‌توان در جغرافیای زادگاه یا محل دفن‌شان محدود کرد. اینان حاصل پیشرفت علم و فرهنگ و اجتماع بشری هستند. این مهم را می‌توان در دایره مطالعاتی آن‌ها به وضوح مشاهده کرد که چگونه ادامه دهنده افکار فلسفی، علمی، فرهنگی و اجتماعی دانشمندان پیش از خود در هر جغرافیایی بوده‌اند.نمونه دست نوشته های من...ادامه مطلب

دراماتراپی'>دراماتراپی مصداق بارز گروه'>گروه درمانی'>درمانی / دراماتراپی با تلفیق دیدگاه گروه درمانی اروین یالوم نوشته : دکتر مجید امرایی دراماتراپیست و عضو رسمی انتستیتو هنر درمانی پاریسدر طول یک صحنه دراماتراپی یا " روان ‌درمانی نمایشی" شرکت‌کنندگان احساسات ، عملکردها ، تصمیمات و ... خود را در واکنش به دیگرانی که یا اعضا گروه درمانجویان هستند و یا گروه فراگیران و درمانگران به شمار می آیند به اشتراک می‌گذارند تا در ادامه این فرایند دو سویه به نتیجه رضایت بخش تخلیه روانی دست یابند . در این زمینه دو تئوری "تاثیر متقابل" و "نقش گزاری روانی" پیشانیگاه فرایند اجرایی دراماتراپی محسوب می شود، مورنو یکی از پیشگامان این عرصه در دیدگاه خود بر "خودانگیختگی" و "بازخورد " در یک صحنه روان‌درمانی نمایشی تأکید دارد. همچنین "نیکلای اورینوف" روسی دیگر نظریه پرداز حوزه روان نمایشگری در تئوری خود جای ویژه ای به استفاده از"ماسک" به عنوان یک روش نمادین در تخلیه روانی و توجه به " رفتار خود انگیخته " می دهد، عناصری که بعدها در دراماتراپی مدرن جایگاه خاصی به خود اختصاص دادند { از نگاه اورینوف صحنه از زندگی وام میگیرد و زندگی از صحنه درس می آموزد } جمله ای که فرایند دراماتراپی را در خود تفسیر و تاویل کرده است .مورنو در کتاب خاطرات اش می گوید، مواجهه من با " زیگموند فروید " در جایی به پایان رسید که درمان روانکاوانه ی او را بیشتر یک درمان فردی دیدم تا گروهی و این در شرایطی بود که خیل بیماران روانی درگیر جنگ جهانی دوم ، جهان را احاطه کرده بودند و درمان فردی چندان کارایی نداشت .مورنو می گوید : من به دنبال راهکار جمعی بودم تا هم از ظرفیت های درمانگری و هم درمان پذیری گروه های مختلف انسانی بهره مند شوم، به همین منظور به سمت هنر ن دست نوشته های من...ادامه مطلب

به بهانه روز جهانی گفتاردرمانی، «جام‌جم» تاثیر هنر را بر کاهش آسیب‌های اجتماعی بررسی می‌کندهنر درمانی راه نجات جامعه از بحران‌های روانیدر تاریخ هنر شاید نخستین فردی که فلسفه درمان به شیوه هنری را در ابعاد اسطوره‌ای و جادویی آن مورد ارزیابی قرار داده‌ است، فیلسوف معروف نوافلاطونی به نام لامبلیکوس (242-323) باشد.کد خبر: ۱۴۰۴۷۷۰نویسنده دکتر مجید امرایی - دراماتراپیست و عضو رسمی انستیتو هنر درمانی پاریسوی پس ازمشاهده رفتارهای آیینی قبایل بدوی دیدگاه فلسفی خود را این‌گونه بیان می‌کند: «آغاز یادگیری از طریق تاثیرات روحی است که بهترین ابزار این تاثیراز طریق الحان، آواها، موسیقی و حرکات بدنی ریتمیک جمعی به انجام می‌رسد». به اعتقاد وی از طریق حرکات بدنی، ملودی و ریتم مناسب، هدف واحدی به دست می‌آید که در آیین‌های جمعی، رضایت خدایان و آرامش روحی انسان‌ها نامیده می‌شود.در ادامه، این رضای دل از اعمال و حرکات جمعی با تغییر احساسات در انسان نمود بیرونی‌تری به خود می‌گیرد و هماهنگی بین قوای روحی و جسمی را موجب می‌شود و این هماهنگی دنیای درون و بیرون به تسکین دردها و آلام انسان می‌انجامد.آنچه لامبلیکوس را به سمت فلسفه درمان هنری کشاند، مشاهده تاثیرات آرام‌بخش و درمانی حرکات جمعی و آیین‌های نمایشی قبایل بدوی بود، تاثیراتی که نمود بیرونی آن بر گروه نمایشگران و مشاهده‌گران به‌درستی محسوس است.این روند از درمان هنری و آیینی از ابتدای تاریخ اجتماعی بشر وجود داشته و تا امروز فقط با تغییر ماهیت فرهنگی و اجتماعی در جوامع انسانی همچنان ادامه‌دار بوده‌است که نمود بارز آن را می‌توان در آیین‌های متعدد سوگواری (غم آیین‌ها) و آیین‌های سور(شاد آیین‌ها) جوامع مختلف بشری مشاهده کرد.درمان هنری در ایراندر این بی دست نوشته های من...ادامه مطلب

در خانه هنرمندان انجام شد؛۱۰ دراماتراپیست'>دراماتراپیست سال ۱۴۰۱ انجمن بین المللی دراماتراپی ایران معرفی شدند.به گزارش خبرگزاری مهر، در مراسمی که شامگاه سه‌شنبه ۱۶ اسفند در تالار جلیل شهناز و در خانه هنرمندان ایران با حضور حسن عشایری، هومن نامور و مجید امرایی برگزار شد، ۱۰ دراماتراپیست سال ۱۴۰۱ انجمن بین‌المللی دراماتراپی ایران DTCI معرفی شدند.بر این اساس سیده غزل حسینی، ثمره محجوبیان، مهرانه به‌نهاد، سپیده آلنگ، شقایق شجاعی، شیدا لطفی، ندا زریی، حسانه فرقانی، زیبا لقمانی، فاطمه رحیمی زاده، به عنوان ۱۰ دراماتراپیست و فراگیر سال در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا معرفی شدند.در این مراسم از سوی دبیرکل انجمن بین المللی دراماتراپی ایران مدال «بوعلی سینا» به پاس سال‌ها فعالیت بینارشته‌ای در حوزه هنر و توانمندسازی به هومن نامور تقدیم شد. همچنین به پاس سالها تلاش حرفه‌ای و دلسوزانه زهرا جعفری روانشناس تربیتی و مدیر انجمن دراماتراپی ایران قدردانی شد.رونمایی از مجسمه «موبیدیک و کلاه تفکر» اثر اشکان گلچین از دیگر بخش‌های این مراسم بود.کد خبر 5728333 دست نوشته های من...ادامه مطلب

مجید امرایی - مدرس (دانشگاه های ،سوره ، جامع و میراث فرهنگی،استاد کارگاهی دانشگاه های علامه طباطبایی و الزهرا) ، کارگردان ، روزنامه نگار ، پژوهشگر ، نویسنده و دراماتراپیست .متولد یکم دی ماه سال 1348 خورشیدی از شهر کوهدشت از توابع استان لرستان.تحصیلات ابتدایی در مدرسه "هنر" دوره راهنمایی در مدرسه راهنمایی" شهید مطهری" و دوره دبیرستان را در دبیرستان " امام جعفر صادق (ع) "به پایان رساند .دوره کارشناسی تئاتر در گرایش نمایشنامه نویسی از دانشگاه اراک (سال1376)و دوره کارشناسی ارشد را از دانشکده هنر و معماری تهران (در سال 1380)، دارای مدرک دکترای تخصصی"دراما تراپی" از انستیتو بین المللی هنر درمانی پاریس کشور فرانسه (پاریس( 2)Institut national art thérapie paris سال 2017 میلادی .****مدیریت ها:1) عضو هیات مدیره انجمن تئاتر خیابانی خانه تئاتر4 دوره دو ساله .2) مدیر روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر (1388 تا 1390(3) مدیر دفتر تئاتر خیابانی مرکز هنر های نمایشی از سال 1388 تا سال 1391 .4)مدیر روابط عمومی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (1389 تا1390(5(مدیر عامل سرای روزنامه نگاران ایران (1389تا 1391(6) مدیر مسئول دو هفته نامه سرای ما.7) مدیر مسئول خبرگزاری باشگاه روزنامه نگاران ایران .8) مدیر مسئول انتشارات سرا (1389 تا1391(9) دبیر نخستین بازار تئاتر کودک ونوجوان ایران 1392 .10) مشاور معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی در امور سایت های خبری(1389 تا 1390(11) مدیر مسئول فصلنامه تیاتر(1390 تاکنون(12)مشاور معاون فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ و رییس اداره نخبگان (1391تا 1396)13) معاون آموزش و توانمند سازی سامان نور کوثر(1394)14) دبیر اجرایی سه دوره جشنواره بین المللی ت دست نوشته های من...ادامه مطلب

شصت و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر اوینیون از:مجید امرابیاز مجید امرایی : شصت و پنجمین جشنواره‌ی بین المللی تئاتر" آوینیون" از روز ۶ ژوییه ۲۰۱۱ (۱۵ تیرماه ۱۳۹۰) کارش را آغاز کرد و تا 5 جولای ادامه داشت ، جشنواره ای که نخستین بار در سال ۱۹۴۷ توسط هنرمند مشهور فرانسوی " ژان ویلار " بنیان گذاشته شد و خیلی زود به یک رویداد مهم فرهنگی به ‌ویژه به یکی از معتبرترین جشنواره‌‌های تئاتری در جهان مبدل شد.ژان ویلار و همکارانش برای علا‌قمند کردن مردم به‌ ویژه جوانان به هنر تئاتر، ایوان کلیسای " پاپ‌ها " در آوینیون را صحنه‌ی اصلی نمایش‌های خود کردند . تا با بیرون کشیدن نمایش از صحنه‌های متعارف و سالختمان تئاترها ، شمار بزرگی از تماشاگران تئاتر را هر سال در فصل تابستان به این شهر بکشانند. از ایران در سال‌های گذشته به ‌ویژه پیش از انقلاب اسلامی گروه‌های تئاتری زیادی در این جشنواره شرکت کرده اند و نیز در یکی از همین سال‌ها یکی از گروه‌های تئاتری در ایران نمایشی تعزیه را در خیابان‌های این شهر به اجرا درآورد .در شصت و پنجمین جشنواره‌ی آوینیون قرار بود نمایش " تنها سگ اولی می‌داند چرا پارس می‌کند " به کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی با عنوان " مکبث ‌‌زار" به اجرا درآید و اجرای آن تا آخرین روز جشنواره‌ی آوینیون همچنان ادامه دا‌شته باشد . این نمایش که کاری بود از گروه تئاتر "تیتوک " در بندر عباس با اقتباس آزاد از نمایشنامه‌ی مکبث اثر شکسپیربود با بهره‌گیری از بن‌مایه‌ها‌ی آیین‌های بومی و مراسم زار در جنوب ایران تولید شده بود که متاسفانه به دلیل برخی نا هماهنگی های سفارت فرانسه این گروه موفق به حضور در این جشنواره نشد . اما گروهی 11 نفره از هنرمندان اساتید و مدیران تخصصی تئاتر متشکل از دکتر قطب ا دست نوشته های من...ادامه مطلب

نگاهی به تئاتر ژاپندر 1388/08/20در: فرهنگ و هنرتنظیم و گرد آوری : دکتر مجید امرایی؛ کارگردان و مدرس دانشگاه/منبع:http://japanstudies.ir/post/580/مجید امرایی؛ فارغ التحصیل کارشناسی ارشد تئاترنگاهی به نظرات و آثار ” شوجی ترایاما ” و جنبش تئاتر آوان‌گارد درژاپن جنبش‌های تئاتری آوانگارد از آغاز تا به امروز با بحران‌های اجتماعی، سیاسی هم پیوند بوده‌اند. چرا که پیشروان ( آوانگاردهای) کلاسیک، چه مدرنیست‌ها و چه پُست آوانگاردیسم ها که نظریه‌پردازان معاصر در پی تعریفی شفاف از آن هستند، به واژگون‌سازی الگوهای نهادینه شده زیبایی شناسی سنتی علاقه‌مند و پی‌جو بوده‌اند.نقد پیشرو برخلاف انتظارها نقدی هراسناک است. آوانگاردها همان رویا بینانی هستند که “هولدرین” نظریه پرداز این عرصه درباه ‌شان چنین می‌گوید: « جامعه همواره از اعضای رویابین خود متنفر و در هراس است.» نهضت آوانگارد ژاپن نیز از ترسیم فوق مستثنی نیست.ژاپن پس از جنگ با بحران‌های طبیعی پی در پی اجتماعی و فرهنگی، زمینه‌ مناسبی را جهت ظهور هنرمندانی چون شوجی ترایاما(83 – 1938)، ” کازواو اونو” و” تاتسومی هیجی‌کاتا” فراهم آورد.شوجی ترایاما(Shuji Terayama) از بنیان‌گذاران تئاتر آوانگارد ژاپن مانند دیگر هنرمندان ژاپنی کودکی خود را در فضای دهشتناک و رادیکالِ جنگ جهانی دوم گذراند. جنگی که علاوه بر خرابی های فراوان ترس، اضطراب و فِقدان‌های روانیِ عظیمی را برای مردم ژاپن به ارمغان آورد.در آموری(Amori) زادگاه ترایاما بیش از 30 هزار نفر کشته شدند. وی پس از اتمام جنگ که پدرش نیز در آن کشته شده بود در 1954، تحصیل رشته زبان و ادبیات ژاپنی را در دانشگاه” واسدا ” به پایان می‌رساند.1967 گروه تئاتر” تن جو ساجی‌کی” (Ten uu sajiki) را با چند تن دیگر دست نوشته های من...ادامه مطلب